روغن تبرید – بخش دوم

1) روغن های معدنی (Mineral oils)
روغن های معدنی به روغن هایی اطلاق می شوند که از استخراج و فراوری نفت خام بدست آمده باشند . این روغن ها بر حسب نوع نفت خام و محل استخراج به سه گروه عمده زیر تقسیم می شوند :
1-1) روغن های پایه نفتینی :  این روغن ها شامل درصد بالایی ترکیبات نفتا بوده و برای اولین بار از نفت خام استخراج شده در خلیج مکزیک و ایالت کالیفرنیا تهیه شده اند.
2-1)روغن های پایه پارافینی : این روغن ها مقدار غیر ثابتی پارافین را در ترکیبات خود دارا می باشند. این نوع روغن برای نخستین بار از نفت خام پنسیلوانیا و لوئیزیانای شمالی بدست آمد.
3-1) روغن های مخلوط : از مخلوط نمودن ترکیبات نفتا و پارافین تهیه شده است.
از میان روغن های معدنی فوق ، روغن پایه نفتینی برای سیستم های برودتی مناسب تر می باشد.این روغن ها در دماهای پایین دارای ویسکوزیته مناسب و درصد موم سازی کم بوده و کربنیزاسیون آن نیز پایین می باشد.  از روغن های معدنی جهت مبردهای گروه CFC , HCFC , HC  و همینطور آمونیاک استفاده می گردد. 
2) روغن های مصنوعی (Synthetic oils)
این روغن ها بصورت مستقیم از نفت خام بدست نیامده و در آزمایشگاهها از طریق ترکیبات شیمیایی حاصل می شوند. روغن های مصنوعی مورد استفاده در تبرید به پنج گروه ذیل تقسیم می گردند :
1-2) PAG – Polyalkylene glycol
روغن های این پایه جاذب رطوبت هستند. از این روغن بیشتر جهت مبرد R134a  و از گرید خاصی از آن جهت مبردهای گروه HFO از جمله R1234yf استفاده می گردد. اکثر کمپرسورهای برودتی وسائل نقلیه با این روغن روانکاری می شود. این روغن نسبت به سایر پایه ها توان دی الکتریک پایین تری داشته و رسانای الکتریکی می باشد . لذا در وسائل نقلیه هیبریدی معمولا از این پایه روغن استفاده نشده و یا از گرید خاصی از آن استفاده می گردد.